Marathon van Rotterdam en de Kleffenloop

Zondag 10 april: de marathon van Rotterdam! Loopgroep Grave is goed vertegenwoordigd met maar liefst 11 lopers die zich aan de 42,195km wagen. Zelf ben ik (Froukje) daar één van. Na meer dan een jaar voorbereiding is het dan ineens zover. Een voorbereiding met heel veel ups (wow, ik kan ineens verder rennen dan ik ooit had gedacht) en een aantal fikse downs (met als grootste down mijn lieve loopmaatje Anita die door te veel pech deze ochtend niet naast me aan de start staat). 

De weg naar de marathon is er eentje waarin je jezelf op een nieuwe manier leert kennen, meer dan alleen qua hardlopen. Ik ben superblij met Rudy als mijn geweldige trainer die altijd meedacht op momenten dat een van te voren bedacht schema niet in mijn leven paste, waardoor het altijd passend gemaakt werd. Een trainer die altijd de moed erin hield, zelfs als ik het even somber in zag. En een trainer die altijd meer vertrouwen in mij had dan ik in mijzelf. Zonder deze trainer was dit zeker niet gelukt! Maar daar sta ik. Nog even een high-five van Lee Towers en we gaan de Erasmusbrug voor de eerste keer op. 

We zijn achter een groepje pacers gestart, maar ergens rond de 15k gaat het ineens niet lekker meer. Ik voel me misselijk, waarschijnlijk door de grote plonzen koud water bij de waterposten? Geen idee, maar mijn maag doet alsof ie in de Python zit. Het wordt een strijd met mezelf, waarbij Bas me blijft aanmoedigen en me er meesterlijk doorheen sleept. 

Omdat we door de dixie- en bermbezoekjes echt behoorlijk vertraging oplopen, dunt het lopersveld zich rap uit. Bij de stukken waar we aan de andere kant van het parcours de snellere lopers ons tegemoet zien komen, ziet het er een stuk gezelliger uit. Bij de 34km krijgen we gelukkig een geweldige boost: mijn broertje heeft drie supergrappige aanmoedigingsfilmpjes opgenomen die op grote schermen langs de route worden afgespeeld. Dat geeft weer nieuwe energie. 

Als we bij 39km het Kralingse bos uitkomen, zijn de aanmoedigingen echt goud! Het publiek staat op de weg, vormt erehaagjes en schreeuwt ons naar de finish. En ach, die finish! Ik denk dat ik de rest van mijn leven niet vergeet hoe ik de bocht doorkom, de Coolsingel opdraai. Die laatste 500m zijn overweldigend! De muziek dreunt, het publiek schreeuwt en in totale euforie gaan Bas en ik hand in hand de finish over. Wat een overwinning dit! Wat is de marathon mooi. Wat is Rotterdam mooi. Wat is hardlopen mooi. 

Inmiddels is het twee dagen later. De spierpijn giert door mijn benen, één van mijn tenen is blauw en klopt hevig. Het hoort erbij. Een marathon is ook best ver. Maar wat heb ik zin in de volgende. Dan écht samen met Anita. En dan met een andere waterdrinkstrategie. 

Hieronder de prestaties die vandaag geleverd zijn, met de ene Frouk(e) mooi bovenaan de lijst en de andere Frouk(je) als hekkensluiter: