In het pinksterweekend deed ik met een grote groep collega’s mee aan de Roparun. Op het verzoek om daarover een stukje te tikken voor op deze website zei ik uiteraard met alle plezier ‘ja’. Nog steeds vind ik het heel leuk om een stukje te schrijven over mijn ervaringen met de Roparun, maar ik heb werkelijk geen flauw idee waar ik moet beginnen. Want wat wás het gaaf en wat hebben we ontelbaar veel mooie momenten beleefd met elkaar. Ik ga proberen om de juiste woorden te vinden om dat fantastische weekend te beschrijven.
Toen we op zaterdag 4 juni aan de start stonden, had ik geen flauw idee waar ik aan begon. Ik wist alleen dat we 534 kilometer en ongeveer 48 uur later zouden finishen op de Coolsingel in Rotterdam. Wat ik toen nog niet wist, was hoe veel woonplaatsen zich hadden aangemeld als zogenaamde doorkomstlocatie en hoe vaak wij door de inwoners van die plaatsen dag en nacht warm onthaald werden door applaudisserende mensen en fanfares, hoe vaak (letterlijk!) de rode loper voor ons uitgerold werd en hoe veel feesttenten er opgebouwd waren waar wij al rennend doorheen geleid werden. Wat ik ook nog niet wist, is dat er zo veel mensen en organisaties zijn die volstrekt belangeloos hun huis of bedrijfsruimte ter beschikking stellen als rustplaats, dat je in drie uur tijd prima kunt douchen, eten, gemasseerd kunt worden én nog even wat slaap kunt pakken, dat dat voldoende is om te starten aan weer een nieuwe etappe van zo’n 60 kilometer en dat je na verloop van tijd het besef van tijd volledig kwijtraakt en dus geen idee meer hebt of het nu ochtend, middag of avond is.
Dit alles weet ik inmiddels dus wél en ik kijk dan ook met een onwijs goed gevoel terug op de Roparun. Ik heb op alle fronten ontzettend genoten: van de teamspirit, de uitdaging, de liefde waarmee de lopers en fietsers verzorgd zijn door de rest van het team, van lopen tijdens de zonsondergang en lopen tijdens de zonsopkomst, van lopen in de stromende regen, van chips eten om 5.30 uur ’s morgens, van het totale gebrek aan tijdsbesef, van ieders grenzeloze energie en optimisme en van duizend dingen meer.
Kortom: het was een fantastische ervaring. Drie keer raden wat mijn antwoord was toen me vorige week gevraagd werd of ik volgend jaar weer meedoe aan de Roparun!
Renée Wittens
